Stawiam na przyszłość
/wp-content/uploads/2020/05/historia-poloznictwa-fotki-e1596100409615-553x1500.png

Historia położnictwa

W starożytnym Egipcie położnymi były kobiety. Do ich zadań należało przewidywanie terminu porodu, używanie pierwszych narzędzi przypominających kleszcze oraz oszacowanie jak duże szanse na przeżycie ma noworodek. Także w tym okresie powstały pierwsze krzesła porodowe, które pomagały rodzącej zachować równowagę i utrzymać pionową pozycję. Na ścianach The Birth House w Luksorze zachowało się malowidło przedstawiające egipską królową wydającą na świat potomka i siedzącą na takim dedykowanym meblu.

Postać położnej pojawia się w Starym Testamencie. W Księdze Rodzaju, to właśnie dzięki jej pomocy i przytomności umysłu, Beniamin, najmłodszy syn Jakuba, urodził się zdrowy, mimo iż jego matka Rachela zmarła w trakcie porodu. O położnych w swoich rozprawach wspominał już Hipokrates podkreślając jak wielką rolę odgrywają w procesie sprowadzenia dziecka na świat i wspominając, że cieszą się powszechnym szacunkiem.

W czasach rzymskich początkowo położnymi najczęściej zostawały doświadczone matki, które z czasem zaczęły asystować przy porodach i pomagać innym kobietom. Stopniowo przyuczano do tej profesji, a słynny rzymski medyk Soranos z Efezu, zwany „Ojcem ginekologii i położnictwa” podkreślał, że położne muszą czytać, pisać i systematycznie podwyższać swoje kompetencje poprzez studiowanie profesjonalnej literatury medycznej.

Średniowiecze to mroczny czas dla tej profesji, bo nie była wówczas praktykowana. Porody odbywały się bez asysty osób posiadających wiedzę medyczną i doświadczenie, a na fachową asystę mogły sobie pozwolić tylko kobiety z najbogatszych rodów.

Sytuacja diametralnie zmieniła się w XV wieku, kiedy położne uzyskały status urzędniczy, a zakres ich kompetencji i przygotowania określał edykt papieski. Mogły praktykować dopiero po uzyskaniu tytułu mistrza lub licencjata. To w tych czasach położne zaczęto określać mianem „akuszerek”. Pierwsza szkoła przygotowująca do wykonywania tego zawodu powstała we Francji w 1640 roku. W Polsce pierwszą oficjalna szkoła dla przyszłych położnych założono we Lwowie w 1773 roku.

Dynamiczny rozwój położnictwa przypada na wiek XX. Znacznie wzrosła liczba profesjonalistek posiadających dyplom ukończenia szkoły medycznej, a zmniejszyła grupa osób wolno praktykujących.

W 1931 roku polski minister pracy i opieki społecznej zakazał nawet domorosłym położnym tzw. „babkom” asystowania przy porodach pod karą grzywny w wysokości 500 zł. Prestiż i samodzielność zawodu położnej systematycznie rośnie, a przełomem w tej materii były badania prowadzone w latach 80. Przez francuskiego lekarza Michela Odenta, który zaobserwował, że sposób w jaki kobieta przeżywa poród, zależy w dużym stopniu od nastawienia i kompetencji osoby asystującej. Kiedy rodzące wspierają tylko wykwalifikowane położne, maleje liczba interwencji medycznych.